Margot Zeelen

20 juli, van Palas de Rei naar Santiago

Gegevens

Categorie: Santiago de Compostela

Gepubliceerd: woensdag 20 juli 2016 22:24

Geschreven door Margot Zeelen

Hits: 1520

Het is vandaag bewolkt en nog redelijk fris als ik vertrek. Toch ook maar even een foto maken, wat niet op prijs wordt gesteld door een rolstoeler die bergopwaarts komt. Ik heb dus nog maar een tweede foto gemaakt waar hij niet op staat.

Tot aan Melide loopt de route over de N-547, een redelijk drukke weg. De grotere wegen hebben redelijk brede stroken langs de kant, waar je je als fietser toch redelijk veilig bent, ondanks al dat langsstormend verkeer. Er zitten wel wat kleine klimmetjes in het eerste deel van de route maar het gaat al met al toch voor het merendeel omlaag. Lekker doorfietsen dus. Ik ben al om half negen in Melide. Rond due tijd is er meestal echt nog niets open, dus als ik een kerk zie met open deuren stap ik daar opgewekt naar binnen. Foutje, die open deuren zijn voor de ochtendmis en niet voor pelgrims die de kerk willen bekijken en een stempel willen scoren. Als een van de lokale mensen de kerk verlaat, besluit ik dat voorbeeld maar te volgen. Even verderop is een souvenierswinkelfje waar je ook een stempel kunt krijgen, dus de eerste van de dag is binnen.

Vanaf Melide gaat het weer verder over een kleinere weg, en dat fietst toch wel iets relaxter. Er staan veel eucalyptusbomen, met een bijzondere geur. In  Arzua sta ik voor de keuze, wat doe ik: blijf ik hier en ga ik morgen verder naar Santiago of fiets ik lekker door? Ik weet dat in het laatste deel nog veel klimmetjes zitten, maar aan de andere kant kant kan ik dan lekker op de camping gaan staan en morgen uitslapen etc. Het is nog vroeg, het is nog steeds bewolkt en ik voel me goed, dus ik ga lekker verder fietsen!  Het is nog zo'n 40 km fietsen, en dat is prima te doen. 

Het laatste stuk is nog best wel ruig, met een aantal stevige klimmetjes, maar om kwart over vier is het dan zover, ik rij Santiago binnen.

En rond half 5 sta ik op het plein voor de cathedraal. Een bijzonder moment, de tranen stonden toch wel in mijn ogen. 

Morgen ga ik uitslapen, naar de pelgrimsmis (waar ik genoemd wordt vanwege mijn bijzondere = lange reis) en verder genieten van de stad. Ik kwam ook al direkt bekenden tegen, Nelson, en Sjef en een Frans echtpaar. Heel bijzonder wat zo'n reis met je doet, en wat je er aan herinneringen aan overhoudt!

• Vorige
• Volgende