Margot Zeelen

10 juli, van Logrono naar Sto Domingo de la Calzada

Gegevens

Categorie: Santiago de Compostela

Gepubliceerd: zondag 10 juli 2016 22:08

Geschreven door Margot Zeelen

Hits: 973

Vandaag was ik weer op tijd wakker, dit keer niet vanwege de pelgrims die vroeg vertrekken, maar vanwege de Spanjaarden die laat van het feest in de stad terugkwamen, de eersten rond 5 uur, de laatsten kwam ik tegen toen ik om half acht vertrok... Er liepen twee bewakers rond die ervoor zorgden dat ze zich nog enigszins rustig hielden.

Even voor achten kwam ik langs een apotheek, met een uithangbord met daarop de temperatuur, 24,5 graden, om 8 uur 's ochtends, dat belooft nog wat voor de rest van de dag. Het eerste stuk gaat door een recreatiegebied tegen Logrono aan, met een mooi fietspad, met bomen om fietsers en joggers beschutting te geven tegen de zon. En aan het eind een mooi stuwmeertje.

Dan beginnen al direct de moeilijkere stukjes, een steile helling op, via een grindweg. Gelijk al zweten. Net voor Navarrete zie ik een van de beroemde sherry stieren op de helling staan. Toen ik vroeger ( in mijn studie-tijd) in Spanje kwam stonden die stieren overal, toch leuk om te zien dat ze nog niet overal zijn verdwenen. In Navarrete de eerste stop, voor een kopje koffie, een stempel, en brood. Zo, ik kan vandaag weer vooruit.Vanaf Navarrete is het gestaag klimmen naar Najera en de warmte begint een aanslag te doen.

Maar ik zie wijngaarden (Rioja-wijnen) om me heen, olijfbomen, graan, onbebouwde percelen, van alles en nog wat dus. Er tussen door de rode kleur de de zandsteen die hier voorkomt. In Najera zijn in die zandsteenrotsen wel veel grotten zichtbaar, met natuurlijk ook weer de nodige wonderen. 

Het park langs de rivier heeft veel  weg van het Noorderpark in Groningen, en wordt ook net zo intensief gebruikt.

Het wordt warmer en warmer, en ik moet/wil nog 30 km fietsen, inclusief 300 meter klimmen. Ik doe telkens een stukje, rust dan even in de schaduw, neem wat te drinken en kijk of ik weer verder kan. Om twee uur ben ik in Berceo. Nu ga ik echt een tijdje siësta houden. Eerst op een terrasje waar de locals helemaal niets van mij begrijpen: in deze hitte van Logrono naar Sto Domingo fietsen??? Ze bellen nog net niet het busje om mij te komen ophalen.. Na een tijdje verhuis ik naar een gebouw met arcade, waar ik ook lekker in de schaduw kan zitten. Op de achtergrond de bergen waar ik gelukkig niet naar toe hoef.

Om half vijf stap ik weer op de fiets voor de resterend km's en hoogtemeters. Bij Ciruena houden de heuvels plotseling op, en kom ik weer in een wat vlakker terrein terecht, gelukkig.In de verte zie ik Sto Domingo al te liggen. Altijd een fijn gevoel als het  einddoel in zicht is. 

De weg ernaar toe is op de Spaanse manier aangelegd: ik wil van À naar B, dus ik pak de kaart en een lineaal, en trek een streep van À naar  B. Voila, klaar! Als ik Sto Domingo binnen fiets kom ik alleen maar langs ontzettend lelijke gebouwen, en bedrijfspanden. Maar dan kom ik langs een straat met allemaal terrasjes, dat ziet er weer heel wat leuker uit. En daarachter ligt het oude deel van de stad: nog weer leuker. Vandaag maar weer een albergue. In het klooster, dat in het boek wordt aanbevolen, willen ze me niet hebben (helaas Rene, ik kom weer terug) , maar in de albergue een eindje verderop is wel plek. Na het eten ook nog even rustig de stad bekeken.

• Vorige
• Volgende