7 juli, van Roncevalles naar Puente la Reina

Gegevens

Categorie: Santiago de Compostela

Gepubliceerd: donderdag 07 juli 2016 18:51

Geschreven door Margot Zeelen

Hits: 1778

Het avondeten gisteravond was erg gezellig. Ik kwam met 2 Nederlanders (vader en dochter), 2 Belgen (vrienden, net over de grens bij Maastricht) en een Italiaanse aan een tafel te zitten. Ze waren allemaal gisteren gestart in St Jean en hadden er net de eerste kilometers opzitten. De vader liep alleen de eerste etappes mee, de dochtercategorieën van plan om helemaal naar Santiago te lopen, net als de Belgen en de Italiaanse. Leuk om te horen hoe zij hun eerste km's hebben ervaren. Na het eten ben ik ook nog de kerk binnengelopen, en heb de Spaanse mis meegemaakt. Ik begreep er niet al te veel van, maar opstaan als de rest ook opstaat is niet zo moeilijk. Aan het eind werden allen pelgrims naar voren geroepen voor de zegen. Toch wel een bijzonder moment, ook voor iemand die niet echt gelovig is. Het bleef nog lang onrustig in de albergue, waarschijnlijk ook door de bussen met Spanjaarden die in Roncevalles werden afgezet om daar een of meerdere etappes te lopen. Die hadden nog voldoende energie...

De grond was nat toen ik buitenkwam, en een van de vrijwilligers zei dat het om 6 uur nog geregend had. Ach, toen lag ik nog in mijn bed, dus dat was niet zo erg. Vanaf Roncevalles gaat het vrijwel alleen maar omlaag. Zeker als ik in het bos fiets, is het nog best wel fris. Maar ook nu is het weer geweldig mooi! Toch ook wel heel anders dan in Frankrijk, het is veel ruiger.

Bij Erro moet ik afslaan, ik ga niet over Pamplona, want daar is vandaag het hoogtepunt van de San Fermin feesten, met stortende en rennende mensen/mannen door de straten van Pamplona. Omdat veel straten met balken zijn afgezet, is er met de fiets moeilijk doorheen te komen. Maar om Pamplons heen dus. De koeien naar een andere weide brengen gaat hier om een moderne manier. De boer rijdt in zijn auto voorop en de koeien volgen. Eentje heeft niet goed opgelet, en komt er hollend achteraan. Altijd leuk om te zien. De weg naar beneden gaat deels door een kloof. Erg mooi om te zien, en nog steeds lekker omlaag fietsen. Als ik stukjes omhoog moet fietsen, zijn mijn spieren wel een beetje aan het protesteren. Ik kan wel merken dat ik gisteren wat heb gedaan.

Gaandeweg verandert het landschap. Veel tinten geel, door alle graan. Toch wel minder grootschalig dan in Frankrijk.

Ondertussen begin ik ook weer meer pelgrims tegen te komen. Wandelaars, maar ook fietsers, die net als ik vandaag uit Roncevalles zijn vertrokken. Met een Fransman en zijn kleinzoon en een kennis uit Korea fiets ik zo'n beetje gelijk op. Wegkomen elkaar telkens weer tegen. Ook zij stoppen vandaag bij Puente la Reina, alleen in een andere albergue. Het eerste stuk is erg leeg, ook weinig gelegenheid om iets te drinken of te eten te kopen. Maar goed dat ik voldoende bij me heb.

Bij Ermita de Eunate staat een mooie kapel. Ik ben helaas net te laat om de kapel van binnen te bekijken, tussen een en half vijf is de kapel, en vrijwel alles, hier  dicht. Ik twijfel, wat doe ik, hier rustig blijven wachten of doorfietsen naar Puente la Reina en later terugkomen. Een Zwitserse pelgrim is in elk geval zo vriendelijk om mij haar foto's te laten zien. Ik blijf een tijdje rondhangen, maat besluit om dan toch maar door ge fietsen en mijn tent te gaan opzetten, wassen etc. Natuurlijk wel eerst voldoende foto's van de buitenkant gemaakt.

Ik kom toch in een albergue terecht in plaats van op de camping. Nadat ik mij geinstalleerd heb, ga ik Puente la Reina bekijken. Naast de brug waaraan de plaats zijn naam te danken heeft, en de kerk van St Jacques (erg uitbundig) is er weinig te zien. Een Calle Mayor die uitgestorven is. In de albergue eet ik samen met de andere pelgrims, en dat is erg gezellig. Een aantal zijn in Pamplona geweest, bij de San Fermino feesten. Eem Schot noemde het pure waanzin, maar hij had dan ook mee gerend ( en was op de horens genomen).